Μπαίνει κάποιος στο μπαρ και παραγγέλνει μία μπύρα. Την πίνει, ανεβαίνει στο μπαρ, κατεβάζει τα παντελόνια του, και κατουράει γύρω γύρω.
Φρικάρει ο μπάρμαν:
– Βρωμιάρικο, αηδιαστικό γουρούνι! Πώς τολμάς να έρχεσαι στο μπαρ μου και να κατουράς! Θα σε σπάσω στο ξύλο!!
Ο άνδρας αρχίζει να κλαίει.
– Συγνώμη! Έχει καταστρέψει την ζωή μου. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να φάω… Το κάνω κάθε φορά που πίνω ένα ποτό. Έχω πεθάνει από την αγωνία. Σε παρακαλώ, μην με χτυπήσεις!
Τον λυπάται ο μπάρμαν.
– Κοίτα, έχω έναν αδερφό που είναι ψυχίατρος. Πάρε την κάρτα του, και πήγαινε να τον δείς κάποια φορά.
Ο άνδρας αγκαλιάζει την μπάρμαν, του σφίγγει το χέρι και λέει πεντακοσια ευχαριστώ.
Σε έξι μήνες, ο άνδρας ξαναπηγαίνει πίσω στο μπαρ, και παραγγέλνει ένα ποτό:
– Ορίστε, λέει ο μπάρμαν. Καλά, εσύ δεν είσαι που…
– Ναι, εγώ είμαι. Πήγα και τον αδερφό σου. Είναι φανταστικός ψυχίατρος. Είμαι τελείως θεραπευμένος.
– Αυτό είναι θαυμάσιο. Η μπύρα κερασμένη.
Πίνει ο άνδρας την μπύρα, σκαρφαλώνει στο μπαρ, κατεβάζει τα παντελόνια και αρχίζει να κατουράει τριγύρω!
– Μαλάκα! Νόμιζα ότι είπες ότι θεραπεύτηκες!
– Θεραπεύτηκα! Δεν με πειράζει πιά!